Thursday, September 24, 2009

my cries... T_T @ 9/24/2009 09:47:00 PM

I am a happy and jolly person, but deep inside my smiles are the tears and pain caused by some things happening in my life.....

When i was in pinas, ndi nmn aq "bobo" eh.. nag aaral ako, i was into my studies kasi nun eh,, pra bang may something lagi n nag momotivate skn - my friends and the people around me. Masaya kasi eh, alam mong hindi ka nagiisa. Nakakamiss pa yung class na masaya, close s teachers chaka may mga times n gingawang exciting ng teachers ung lessons. Nang mapunta aq s Singapore, wala na. Ni ndi ko na makita un "saya" ng buhay. Feeling q, palagi nlhan aq magisa. Plagi nlhan aqng tinatamad. Para bang wala nang saysay un buhay q, wala nakong pakialam s mga nanyayari skin. hindi q n mkta un mapapala q s pgaaral, alam q pra s future un, dati plague q iniicp un future q, naun wala na. Para bang feeling q s kalye nlhan aq.. Hindi ko mapasa ung exams q eh, sbhan kb nmn ng idiot or dumbass, nakakatuwa ba un?

Akala q, pag close friends, dpat kng gsto m mgalit, ipapakita muh, e ako? ndi gnun. pag cnsbhan nla aq ng msskit at offensive stuff, tinatake q nlhan as a joke, kahit deep inside, gusto q na manabunot, manakit, manampal, manuntok! Hindi purket mas may alam sila academically kesa skn, hindi naman sila marunong makisama. Siguro ako lhan nkkrmdam neto, siguro ako lhan ang nalulungkot s nang yayari skn, siguro walang makakaintindi sakin, hindi ko siguro mapa-agree un mga tao na nahihirapan ako, pero yun talaga eh! nahihirapan aq dito.

Ni minsan, hindi aq bumagsak s kahit ano nung nasa pinas pako. Mahirap man, kaya ko. pursigido eh, dito parang wala nang epek skn ang pag aaral, bagsak o pasa, i don't care. Kasi ni minsan, hindi aq naging masaya dito, lalo pa nawala ang Ninang Ellen q, wala nakong kakampi.

Tuwing kasama q mga "kaibigan" ko dito, kuno, tas magpapaturo aq ng something na ndi q magets, ssbhan kp in english n "anu ba yan. ang dali2 eh. ndi m mgwa?" e s ndi q magawa kaya q nga tinatanung e! Kung alam lhan ng iba ang nrrmdaman q, lalo pa mga intsik lhat ng classmates q, mnaguusap sila s intsik nilang salita din. lague akong OP! anu mggwa q? wala akong kwenta dito eh. wala! huhuhu..

gusto q na magbalik s pinas! andun mga kamag anak q, kaibigan q, lahat ng tao. Mas masaya dun eh. Nun nga, iniicp q pa mag PR (Permanent Resident) para pag nagcollege ako dto, mas mura bayad pero tinatanong q sarili q,
.ano ba pipiliin q, magandang esukasyon overseas pero sobrang lungkot q?
.o super saya q pero ndi nmn aq ngaaral overseas.
education or happiness? un ung point dun eh!

Sana may mkaintindi sakin. Sana malaman nilang ni minsan ndi aq nging msaya dto at lalo lhan npapahamak ang pag aaral q dhil ndi q n mkta un "saysay" ng buhay q naun.



I'll edit tomorrow.

Thursday, September 24, 2009

my cries... T_T @ 9/24/2009 09:47:00 PM

I am a happy and jolly person, but deep inside my smiles are the tears and pain caused by some things happening in my life.....

When i was in pinas, ndi nmn aq "bobo" eh.. nag aaral ako, i was into my studies kasi nun eh,, pra bang may something lagi n nag momotivate skn - my friends and the people around me. Masaya kasi eh, alam mong hindi ka nagiisa. Nakakamiss pa yung class na masaya, close s teachers chaka may mga times n gingawang exciting ng teachers ung lessons. Nang mapunta aq s Singapore, wala na. Ni ndi ko na makita un "saya" ng buhay. Feeling q, palagi nlhan aq magisa. Plagi nlhan aqng tinatamad. Para bang wala nang saysay un buhay q, wala nakong pakialam s mga nanyayari skin. hindi q n mkta un mapapala q s pgaaral, alam q pra s future un, dati plague q iniicp un future q, naun wala na. Para bang feeling q s kalye nlhan aq.. Hindi ko mapasa ung exams q eh, sbhan kb nmn ng idiot or dumbass, nakakatuwa ba un?

Akala q, pag close friends, dpat kng gsto m mgalit, ipapakita muh, e ako? ndi gnun. pag cnsbhan nla aq ng msskit at offensive stuff, tinatake q nlhan as a joke, kahit deep inside, gusto q na manabunot, manakit, manampal, manuntok! Hindi purket mas may alam sila academically kesa skn, hindi naman sila marunong makisama. Siguro ako lhan nkkrmdam neto, siguro ako lhan ang nalulungkot s nang yayari skn, siguro walang makakaintindi sakin, hindi ko siguro mapa-agree un mga tao na nahihirapan ako, pero yun talaga eh! nahihirapan aq dito.

Ni minsan, hindi aq bumagsak s kahit ano nung nasa pinas pako. Mahirap man, kaya ko. pursigido eh, dito parang wala nang epek skn ang pag aaral, bagsak o pasa, i don't care. Kasi ni minsan, hindi aq naging masaya dito, lalo pa nawala ang Ninang Ellen q, wala nakong kakampi.

Tuwing kasama q mga "kaibigan" ko dito, kuno, tas magpapaturo aq ng something na ndi q magets, ssbhan kp in english n "anu ba yan. ang dali2 eh. ndi m mgwa?" e s ndi q magawa kaya q nga tinatanung e! Kung alam lhan ng iba ang nrrmdaman q, lalo pa mga intsik lhat ng classmates q, mnaguusap sila s intsik nilang salita din. lague akong OP! anu mggwa q? wala akong kwenta dito eh. wala! huhuhu..

gusto q na magbalik s pinas! andun mga kamag anak q, kaibigan q, lahat ng tao. Mas masaya dun eh. Nun nga, iniicp q pa mag PR (Permanent Resident) para pag nagcollege ako dto, mas mura bayad pero tinatanong q sarili q,
.ano ba pipiliin q, magandang esukasyon overseas pero sobrang lungkot q?
.o super saya q pero ndi nmn aq ngaaral overseas.
education or happiness? un ung point dun eh!

Sana may mkaintindi sakin. Sana malaman nilang ni minsan ndi aq nging msaya dto at lalo lhan npapahamak ang pag aaral q dhil ndi q n mkta un "saysay" ng buhay q naun.



I'll edit tomorrow.